Dlaczego warto chodzić boso

Nasze stopy uwielbiają bose spacery. Zwróćmy uwagę, jak beztrosko bawiące się dzieci chętnie ściągają buty, by biegać bosymi stópkami po trawie, ziemi, piasku… i z jaką ulgą my, dorośli, zdejmujemy buty po długim dniu. Chodzenie boso to intuicyjna potrzeba, która ma również swoje naukowe uzasadnienie.

Stymulacja układu nerwowego

W stopach znajduje się ponad 70 tysięcy zakończeń nerwowych, które przekazują bodźce do mózgu i innych części ciała. Chodzenie boso jest przyjemne, ponieważ stymuluje układ nerwowy, poprawia krążenie żylne i pobudza strefy refleksyjne naszych stóp. Taki naturalny masaż nie tylko wspiera pracę organów wewnętrznych, ale także poprawia równowagę, koordynację i koncentrację. Badania wykazały, że ludzka pamięć polepsza się po zaledwie 16 minutach bosego chodzenia.¹ Wynika to prawdopodobnie z faktu, że chodząc boso musimy ostrożniej stawiać stopy i uważniej obserwować otoczenie.

Uziemienie

Często mówimy o „ładowaniu akumulatorów” w kontekście przebywania w lesie, nad jeziorem, ogólnie rzecz biorąc, bliżej natury. Według niektórych naukowców, człowiek jest swojego rodzaju baterią, która łączy się z naturalną energią Ziemi. Kiedy stąpamy na bosaka po naturalnym podłożu do naszego organizmu wpływają wolne elektrony – naturalne przeciwutleniacze. One pomagają zwalczyć nadmiar wolnych rodników, a tym samym zneutralizować stany zapalne oraz zmniejszyć chroniczne zmęczenie i związany z nim ból.² Inne badania wykazały, że bose chodzenie spowalnia wydalanie z organizmu ważnych składników – wapnia i fosforu.³ Utrata właśnie tych minerałów jest związana z rozwojem osteoporozy. Brzmi jak totalne mumbo-jumbo? Może tak, ale ilość badań potwierdzających korzystne efekty tzw. “groundingu/earthingu” dla organizmu jest całkiem pokaźna. W każdym razie nie ulega wątpliwości, że kontakt bosej stopy z ziemią i trawą jest przyjemny oraz, w mniejszym lub większym stopniu, korzystny.⁴

Prawidłowa postawa

Buty z podwyższoną piętą popychają nas do przodu, wymuszając zmiany w ułożeniu kręgosłupa, co negatywnie wpływa na postawę ciała. Chodzenie boso natomiast utrzymuje nasz środek ciężkości tam, gdzie zaplanowała to natura, zapewniając pełną stabilność. Kręgosłup jest wtedy w pełni wyprostowany, a mięśnie prawidłowo obciążone.⁵
Chodzenie boso może także wspomagać korekcyjne leczenie płaskostopia, ponieważ wzmacnia mięśnie, które są odpowiedzialne za utrzymanie wysklepienia łuku.⁶

Lepszy sen i odporność

Badania wskazują na bezpośredni pozytywny wpływ chodzenia boso na jakość snu. Wykazano, że podczas bosych spacerów zmienia się aktywność elektryczna w mózgu, wywołując w nas uczucie komfortu i wyciszenia. Obniża się także poziom kortyzolu – hormonu stresu.⁷

Chodzenie boso jest jednocześnie naturalną stymulacją podeszwy stóp i formą masażu – zwiększa ukrwienie w ich obrębie, korzystnie wpływając na dotlenienie komórek. Spacery po zroszonej rosą trawie, mokrym piasku i kamieniach, a nawet brodzenie w zimnej wodzie hartują nasz organizm i chronią przed infekcjami. 

Dajmy naszym stopom swobodę na jaką zasługują. Chodźmy boso w domu, w ogrodzie, na plaży… a nawet w mieście! Gdzie tylko to możliwe, zrezygnuj z butów całkowicie. A tam, gdzie jest to niepraktyczne… załóż barefooty. Jeśli obawiasz się, że minimalistyczne obuwie nie pasuje do Twojego stylu – sprawdź artykuł Barefoot na co dzień, w którym prezentujemy zestawienie naszych alternatyw dla popularnych modeli butów 😉

1. R. G. Alloway, T. P. Alloway, P. M. Magyari, S. Floyd, An Exploratory Study Investigating the Effects of Barefoot Running on Working Memory, Perceptual and Motor Skills, 2016. ↩︎
2. Barefoot Healing, Australian Earthing Specialists, What is Earthing? ↩︎
3. Oschman JL., Chronic Disease: Are we missing something?, Pubmed National Library of Medicine, 2011. ↩︎
4. Artykuły naukowe:
   https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4378297/
   https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10105021/
   https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10105020/
   https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3265077/
   https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31831261/ ↩︎
5. Wilczyński J., Korekcja wad postawy człowieka, Wydawnictwo Anthropos, Starachowice 2005. ↩︎
6. Puszczałowska-Lizis E., Kwolek A., Częstość występowania płaskostopia podłużnego u młodzieży akademickiej w świetle różnych technik opracowania plantogramu, Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego i Narodowego Instytutu Leków w Warszawie, 3/2011. ↩︎
7. Chevalier G., Sinatra ST., Oschman JL, Sokal K, Sokal P., Earthing: health implications of reconnecting the human body to the Earth’s surface electrons, Pubmed National Library of Medicine, 2012. ↩︎